Ένα κορίτσι με απλά ρούχα και φθαρμένες μπαλαρίνες μπήκε στο γραφείο: οι υπάλληλοι άρχισαν να γελούν μαζί της, χωρίς καν να μαντέψουν ποια ήταν 😲😢
Ένα κορίτσι με απλή φούστα και παλιό πουκάμισο, φορώντας φθαρμένες μπαλαρίνες και κρατώντας ένα σακίδιο πλάτης, μπήκε στο κεντρικό γραφείο μιας μεγάλης εταιρείας.
Σταμάτησε στη ρεσεψιόν και είπε ήρεμα:
“Μπορώ να δω τον Διευθύνοντα Σύμβουλό σας;”
Η ρεσεψιονίστ πίσω από το γραφείο την κοίταξε περιφρονητικά και απάντησε ψυχρά: “Δεν έχουμε κενή θέση για καθαρίστρια.”
“Όχι”, είπε ήσυχα το κορίτσι. “Είμαι εδώ για κάτι άλλο.”
Πίσω της, το προσωπικό του γραφείου άρχισε να ψιθυρίζει και να γελάει ήσυχα.
“Τι κάνει εδώ;” σφύριξε κάποιος.
“Κοίτα τι φοράς! Αυτή η φούστα πρέπει να ανήκε στη γιαγιά σου.”
Το κορίτσι δεν αντέδρασε. Απλώς χαμήλωσε ελαφρώς το κεφάλι της και στάθηκε ήρεμα, σαν να μην είχε ακούσει τα δηλητηριώδη σχόλια.
«Συγγνώμη», γύρισε ξανά στον διευθυντή, «πότε μπορεί να με δει ο Διευθύνων Σύμβουλός σας;»
«Τον προειδοποίησα για εσάς. Θα φύγει αμέσως», απάντησε, κάνοντας μια γκριμάτσα.
Λίγο αργότερα, οι πόρτες του ασανσέρ άνοιξαν και ένας ηλικιωμένος άντρας με ακριβό κοστούμι βγήκε έξω. Αμέσως πρόσεξε το κορίτσι και, προς έκπληξη όλων, χαμογέλασε πλατιά:
«Ω, Άννα! Σε περίμενα εδώ και πολύ καιρό».
Σιωπή έπεσε στο γραφείο. Όλα τα βλέμματα στράφηκαν στο κορίτσι με το οποίο μόλις γελούσαν. Όλοι οι υπάλληλοι σοκαρίστηκαν όταν έμαθαν ποιο ήταν αυτό το κορίτσι. 😨🫣 Συνέχεια στο πρώτο σχόλιο 👇👇
«Γνωρίστε με», είπε ο διευθυντής, γυρίζοντας προς τους υπαλλήλους. «Αυτή είναι η Άννα, η νέα σας άμεση προϊσταμένη».
Η Άννα έγνεψε ήρεμα, έβγαλε έναν φάκελο με έγγραφα από το σακίδιό της και είπε με σιγουριά:
«Χάρηκα που σας γνώρισα». Έχω ήδη εξετάσει τα έργα της εταιρείας και θα δούμε πού μπορούμε να βελτιωθούμε. Θα συζητήσουμε όλες τις λεπτομέρειες σήμερα.
Δεν υπήρχε ίχνος αλαζονείας στη φωνή της – μόνο ήρεμη και επαγγελματική. Και όσοι πρόσφατα χλεύαζαν τώρα στέκονταν με τα μάτια τους χαμηλωμένα, ανίκανοι να αρθρώσουν λέξη.
Ένας από τους υπαλλήλους επιχείρησε ένα αμήχανο αστείο:
«Εμείς… απλώς δεν ξέραμε ότι εσύ…»
Αλλά ο διευθυντής τον διέκοψε με ένα αυστηρό βλέμμα.
«Άννα», είπε, «έχεις το δικαίωμα να κατανείμεις την ομάδα όπως κρίνεις σωστό. Αν κάποιος δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες σου, μπορείς να αποφασίσεις να τον απολύσεις».
Η Άννα έγνεψε καταφατικά:
«Ευχαριστώ. Αλλά πιστεύω ότι όλοι εδώ έχουν την ευκαιρία να αποδείξουν ότι είναι ικανοί να εργάζονται όχι για την εμφάνιση, αλλά για τα αποτελέσματα».
Κοίταξε όσους γελούσαν πιο δυνατά.
«Ελπίζω αυτή η μέρα να είναι ένα μάθημα για όλους μας. Και η αρχή κάτι νέου».
Η Άννα άνοιξε τον φάκελο, έβαλε τα πρώτα έγγραφα στο τραπέζι και είπε ήρεμα:
«Και τώρα, κύριοι, ας πιάσουμε δουλειά».
