Είμαι ο Αντόνιο, 38 ετών. Η μεγαλύτερη υπερηφάνειά μου είναι η οικογένειά μου: η σύζυγός μου, η Χιμένα, και η κόρη μας, η Ιζαμπέλα. Η αδερφή μου, η Τζέσικα, από την άλλη, ήταν πάντα ένα δύσκολο κεφάλαιο. Ήμασταν κοντά, αλλά με την πάροδο του χρόνου, ανέπτυξε μια πικρία που απευθυνόταν κυρίως σε εμένα. Φαινόταν να αγανακτεί με την ευτυχία μου.
Όταν ο σύζυγός της την άφησε, έμεινε μόνη με δύο κόρες. Από αίσθημα καθήκοντος, την υποστήριζα για χρόνια: Πλήρωνα για το σπίτι της και έστελνα χρήματα για φαγητό και ρούχα. Αλλά αντί για ευγνωμοσύνη, έλαβα μόνο χλευασμό και φθόνο. Όλα όσα εργαζόμασταν παρουσιάζονταν ως επίδειξη.
Η μέρα που άλλαξε τα πάντα ήρθε όταν πήγα την Ιζαμπέλα στο σπίτι της Τζέσικα. Έπρεπε να μοιάζει με πριγκίπισσα για ένα παιδικό πάρτι. Αλλά αντί για κούρεμα, η Τζέσικα ξύρισε το κεφάλι της, από καθαρή κακία. Η Ιζαμπέλα, η κόρη μου, καθόταν εκεί κλαίγοντας ενώ τα ξαδέρφια της γέλαγαν μαζί της. Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτή την εικόνα.
Πήρα την Ιζαμπέλα στην αγκαλιά μου και αποφάσισα: από εκείνη τη στιγμή και μετά, δεν θα υποστηρίζω πλέον την Τζέσικα. Σταμάτησα όλες τις πληρωμές. Μου φώναξε θυμωμένα ότι της είχα καταστρέψει τη ζωή, αλλά στην πραγματικότητα, η ίδια είχε προκαλέσει αυτή τη δυστυχία. Σιγά σιγά, έχασε τα πάντα: ηλεκτρικό ρεύμα, νερό, το σπίτι της, και τελικά ακόμη και την επιμέλεια των κορών της.
Μια δύσκολη περίοδος ξεκίνησε για εμάς. Η Ιζαμπέλα ήταν βαθιά πληγωμένη, απέφευγε τους φίλους της και αρνούνταν να χαμογελάσει. Αλλά βήμα βήμα, βρήκε τον δρόμο της πίσω στη ζωή. Με τη βοήθεια της Χιμένα, μιας ψυχολόγου, και πολλή αγάπη, έμαθε να υπερασπίζεται ξανά τον εαυτό της. Καθώς τα μαλλιά της μεγάλωναν ξανά, ανέκτησε και την αυτοπεποίθησή της. Τελικά, επέστρεψε στο σχολείο – και έδειξε περήφανα τα κοντά μαλλιά της, σαν να ήταν δική της επιλογή.
Μήνες αργότερα, συναντήσαμε τυχαία την Τζέσικα στην πόλη. Καθόταν, μπερδεμένη, στο πεζοδρόμιο, με ένα φλιτζάνι μπροστά της. Με έβρισε, αλλά τα λόγια της δεν με επηρέαζαν πλέον. Αντ’ αυτού, η Ιζαμπέλα της έδωσε ένα νόμισμα – ένα σιωπηλό σημάδι δύναμης και συγχώρεσης.
Σήμερα κοιτάμε μπροστά. Η Ιζαμπέλα είναι πιο δυνατή, πιο γενναία και πιο ευτυχισμένη από ποτέ. Και έμαθα: η οικογένεια δεν είναι χρήσιμη αν θέλει να σε καταστρέψει. Η Τζέσικα ήθελε να μας διαλύσει, αλλά στο τέλος, μας έδειξε μόνο τη δύναμή μας.
