Να σας πω για την κόρη μου την Άννα, που δυστυχώς δεν καταλαβαίνει πια τι σημαίνει σεβασμός. Σκέφτεται ότι αφού είμαι ήδη 90 χρονών, πρέπει απλώς να πάω στο γηροκομείο, σαν ένα παλιό, περιττό αντικείμενο. Αλλά δεν είμαι έτοιμος για αυτό ακόμα, έχω ακόμα δύναμη και επιθυμία για ζωή. Της είπα ευθέως: «Αν δεν θέλεις να με φροντίζεις, θα τα καταφέρω μόνος μου. Έχω τα μέσα και θα προσλάβω έναν φροντιστή να μείνει μαζί μου». Αυτά τα λόγια την αναστάτωσαν πολύ. Κατάλαβα ότι ήλπιζε να πάρει τα χρήματά μου, αλλά το σχέδιό της δεν πέτυχε. Τώρα φτιάχνει μια σκηνή γιατί είμαι απλώς μια πηγή οικονομικών για εκείνη. Δεν με πήρε τηλέφωνο ούτε με επισκέφτηκε για έναν ολόκληρο μήνα. Είπε ευθέως ότι δεν ήθελε καμία επαφή μαζί μου μέχρι που «κατάλαβα ότι ήταν ώρα για γηροκομείο». Φανταστείτε, είμαι 90 χρονών και έχω μόνο μια κόρη. Πολλές φορές έχω αναρωτηθεί γιατί δεν έχω άλλο παιδί, κάποιον που θα μπορούσε να μου δώσει λίγη φροντίδα και προσοχή. Αλλά μια μέρα αποφάσισα να δράσω.
Επικοινώνησα με έναν δικηγόρο για να κανονίσω την προστασία των αποταμιεύσεων και της περιουσίας μου. Ολοκληρώσαμε όλες τις διατυπώσεις, ώστε τα περιουσιακά μου στοιχεία να προστατεύονται και να μπορώ να παίρνω αποφάσεις χωρίς να φοβάμαι την παρέμβαση τρίτων. Πέρασαν μερικές εβδομάδες και το σπίτι μου έγινε ήσυχο χωρίς τις επισκέψεις της Άννας. Αλλά αυτή η σιωπή ήταν ευχάριστη – απολάμβανα το τραγούδι των πουλιών και τη συντροφιά της κυρίας Thompson, που τώρα με βοηθούσε στο σπίτι. Οι μέρες μου έγιναν πιο γεμάτες – διάβαζα, φρόντιζα για τον κήπο και πάνω από όλα ένιωθα ότι κάποιος νοιαζόταν πραγματικά για μένα.
Ένα βράδυ, καθώς έτρωγα δείπνο, χτύπησε το τηλέφωνο. Ήταν η Άννα. Η φωνή της είχε γίνει πιο απαλή και ήρεμη. «Μαμά, συγγνώμη. Τώρα καταλαβαίνω πόσο λάθος έκανα. Μπορούμε να ξεκινήσουμε από την αρχή;» Αναστέναξα βαθιά και απάντησα: «Άννα, ποτέ δεν είναι αργά να αλλάξεις τη συμπεριφορά σου. Μπορούμε να ξεκινήσουμε από την αρχή, αλλά τώρα όλα θα είναι διαφορετικά. Ο σεβασμός και η αγάπη πρέπει να είναι πρώτα». Η σχέση μας έχει βελτιωθεί πραγματικά. Η Άννα άρχισε να έρχεται πιο συχνά και η συμπεριφορά της έγινε ειλικρινής και σεβαστή. Έμαθε να σέβεται τις αποφάσεις μου και μάλιστα έγινε φίλη με την κυρία Thompson. Νιώθω ότι αυτή η εμπειρία ήταν ένα σημαντικό μάθημα για εκείνη.
Είμαι περήφανος που παρά την ηλικία μου, κατάφερα να διατηρήσω την ανεξαρτησία μου και να ζω ακόμα με τους δικούς μου κανόνες. Με την Άννα βρήκαμε έναν νέο τρόπο επικοινωνίας και υπάρχει ξανά αγάπη και σεβασμός στο σπίτι μας. Αυτή η εμπειρία μου δίδαξε κάτι σημαντικό: ποτέ δεν είναι αργά να παλέψεις για τα δικαιώματά σου και να απαιτήσεις τον σεβασμό που σου αξίζει, και μου θύμισε το αληθινό νόημα της αγάπης και της οικογένειας
