Το αεροπλάνο ήταν σχεδόν πλήρως γεμάτο με επιβάτες. Ο κόσμος ήταν πολύβουος, έβαζαν πράγματα στους χώρους αποσκευών, αναζητώντας τις θέσεις τους. Ο άντρας με το γκρι μπλουζάκι κάθισε στον διάδρομο και έγινε αμέσως σαφές ότι σαφώς δεν υπήρχε αρκετός χώρος για αυτόν.
Οι διαστάσεις του ήταν αντίθετες με τον γείτονά του στο κέντρο και επίσης δυσκόλευαν τη διέλευση άλλων επιβατών. Κάποιοι άρχισαν να ρίχνουν λοξά βλέμματα, ενώ άλλοι εξέφρασαν ήσυχα την αγανάκτησή τους.
Λίγα λεπτά αργότερα έφτασε μια αεροσυνοδός. Στην αρχή, ζήτησε ευγενικά αλλά επίμονα από τον άνδρα να φύγει προσωρινά από το σαλόνι για να λύσει το θέμα της διαμονής. Η ατμόσφαιρα έγινε τεταμένη.
Όμως ο άνδρας ξαφνικά σηκώθηκε όρθιος, γύρισε προς τους επιβάτες και είπε κάτι δυνατά, μετά το οποίο η αεροσυνοδός κοκκίνισε και άρχισε να ζητά συγγνώμη… Συνέχεια στο πρώτο σχόλιο 👇👇
– Φίλοι, καταλαβαίνω πολύ καλά ότι προκαλώ ταλαιπωρία. Γι’ αυτό… — έβγαλε από την τσέπη του ένα αναδιπλούμενο εισιτήριο και συνέχισε: — …αγόρασα δύο θέσεις το ένα δίπλα στο άλλο για να μην ενοχλήσω κανέναν. Υπήρχε απλώς ένα σφάλμα επιβίβασης και το δεύτερο εισιτήριό μου δόθηκε σε άλλο επιβάτη. Θα το αποφασίσουμε τώρα!
Η αεροσυνοδός κοίταξε έκπληκτη το εισιτήριό του, μετά έγνεψε καταφατικά και, ευχαριστώντας τον για την υπομονή του, πήγε να λύσει τη σύγχυση. Λίγα λεπτά αργότερα, μια καρέκλα άδειασε δίπλα στον άντρα, και αυτός ήρεμα πήρε και τις δύο θέσεις, χωρίς να ενοχλήσει κανέναν άλλο.
Και στο σαλόνι, όπου ο αέρας ήταν μόλις τεταμένος, μια ελαφριά σιωπή και ακόμη και σεβασμός κρεμόταν ξαφνικά στον αέρα. Κάποιος έγνεψε καταφατικά. Κάποιος ψιθύρισε σε έναν γείτονα: “Αυτό είναι φοβερό!” Μερικές φορές η ευγένεια και η στοχαστικότητα είναι τα πιο απροσδόκητα πράγματα που μπορείτε να δείτε στο πλοίο.
