Όταν αποφάσισα να κάνω έκπληξη στον σύζυγό μου Τζόναθαν με το αγαπημένο του γεύμα στη δουλειά, ήμουν αισιόδοξος. Ετοίμασα λαζάνια, σκορδόψωμο και τιραμισού, νομίζοντας ότι θα του ανέβαζε τη διάθεση μετά από πολύωρη δουλειά. Ήμασταν μαζί 20 χρόνια και πάντα προσπαθούσα να τον στηρίξω. Αλλά όταν μπήκα στο γραφείο του, ο φύλακας με κοίταξε με δυσπιστία και είπε ότι ο Τζόναθαν δεν είχε δουλέψει εκεί για τρεις μήνες. Ο κόσμος μου μόλις κατέρρευσε. Πώς θα μπορούσε να είναι αυτό; Στην αρχή δεν μπορούσα να το πιστέψω. Πώς δεν μου το είπε; Νόμιζα ότι δούλευε πολλές ώρες, αλλά ποτέ δεν υποψιαζόμουν ότι είχε χάσει τη δουλειά του. Όταν έφτασα σπίτι με κυρίευσε ο θυμός και το άγχος. Έπρεπε να μάθω τι πραγματικά συνέβαινε. Το επόμενο πρωί είδα τον Τζόναθαν να ετοιμάζεται για «δουλειά». Έμοιαζε ότι όλα ήταν καλά, οπότε αποφάσισα να τον κυνηγήσω. Αφού έφυγε, κάλεσα ταξί και ζήτησα από τον οδηγό να ακολουθήσει το αυτοκίνητό του. Οδηγήσαμε σε μια υποβαθμισμένη γειτονιά όπου πάρκαρε μπροστά σε ένα μικρό καφέ. Μέσα από το παράθυρο τον είδα να κάθεται σε ένα τραπέζι με πολλές γυναίκες. Η καρδιά μου χτυπούσε πιο γρήγορα και οι σκέψεις μου μπερδεύτηκαν. Τι κάνει εκεί; Δεν θα μπορούσα να το αφήσω έτσι. Όταν ο Τζόναθαν με είδε να έρχομαι, πήγα κοντά του με τις φωτογραφίες και ζήτησα εξηγήσεις. «Τι συμβαίνει εδώ;» ρώτησα, ο θυμός και η προδοσία με γέμισε. Ο Τζόναθαν χλόμιασε. Ομολόγησε ότι παράτησε τη δουλειά του για να κυνηγήσει το όνειρό του – να γράψει ένα θεατρικό έργο. Είχε ξοδέψει 50.000 δολάρια από τις οικονομίες μας. θύμωσα. «Πώς θα μπορούσες να ρισκάρεις όλα όσα έχουμε φτιάξει μαζί;» ούρλιαξα. Με κοίταξε με λύπη. «Είναι μια επένδυση στο μέλλον μου, ξέρω ότι είναι η ευκαιρία μου», απάντησε.
Ένιωσα τα πάντα να βράζουν μέσα μου. «Πρέπει να ακυρώσετε αυτό το έργο και να επιστρέψετε τα χρήματα διαφορετικά θα πάρουμε διαζύγιο». Ο Τζόναθαν διάλεξε τα όνειρά του. Η απόφασή του με πλήγωσε σαν χτύπημα στην καρδιά. Έκανα αίτηση διαζυγίου γνωρίζοντας ότι έπρεπε να προστατεύσω τον εαυτό μου και τα παιδιά μας από την ραθυμία του. Πήρε λίγο χρόνο, και παρόλο που ήταν δύσκολο, άρχισα να ξαναφτιάχνω τη ζωή μου. Κάθε πρωί σηκωνόμουν με τα παιδιά και προσπαθούσα να τους προσφέρω μια φυσιολογική ατμόσφαιρα παρά τις μεταβαλλόμενες συνθήκες. Στην αρχή ήταν δύσκολο. Τα συναισθήματα με κυρίευσαν και έπρεπε να αντιμετωπίσω συναισθήματα προδοσίας. Δεν ήξερα πώς να εξηγήσω στα παιδιά τι συνέβαινε και γιατί ο μπαμπάς τους δεν έμενε πια μαζί μας. Κάθε μέρα που περνούσε συνειδητοποιούσα ότι έπρεπε να είμαι δυνατός παρά τις δυσκολίες. Αποφάσισα να μιλήσω στα παιδιά για πιθανές αλλαγές στη ζωή μας. Τους πρότεινα να μετακινηθούν για να ξεκινήσουν από την αρχή. Προς έκπληξή μου, ήταν ανοιχτοί στην ιδέα. Αρχίσαμε να συζητάμε για το πού θα μπορούσαμε να κινηθούμε και παρατήρησα ότι της ανέβασε τη διάθεση.
Στο μεταξύ, αποφάσισα να επιστρέψω στο σχολείο και να τελειώσω την εκπαίδευση που είχα εγκαταλείψει κάποτε. Αυτό μου έδωσε αυτοπεποίθηση και έμπνευση. Γράφτηκα σε μαθήματα που πάντα ήθελα να παρακολουθήσω και αφιέρωσα κάθε ελεύθερο λεπτό στη μελέτη. Μια μέρα, καθώς κοίταξα τη ζωή μου, συνειδητοποίησα ότι παρά τον πόνο του χωρισμού, έχουμε την ευκαιρία να ξεκινήσουμε από την αρχή. Άρχισα να ασκούμαι όχι μόνο για να βελτιώσω τη φυσική μου κατάσταση αλλά και για να βελτιώσω τη διάθεσή μου. Εγγράφηκα για μια τοπική προπόνηση και άρχισα να κάνω τζόκινγκ το πρωί. Αυτό με βοήθησε να καθαρίσω το μυαλό μου από τις αρνητικές σκέψεις. Κάθε πρωί ξυπνούσα με έναν νέο στόχο και ένιωθα όλο και περισσότερο σαν να ξαναφτιάχνω τον εαυτό μου.
Ένα βράδυ, καθώς περπατούσα στο πάρκο με τα παιδιά, τα παρατήρησα να γελούν και να παίζουν. Ήταν τόσο ευχάριστο, και εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα ότι παρ’ όλες τις δυσκολίες, είχαμε ο ένας τον άλλον και μπορούσαμε να δημιουργήσουμε ένα νέο, καλύτερο μέλλον. Αυτή η κατανόηση μου έδωσε τη δύναμη να συνεχίσω. Με τον καιρό κατάλαβα ότι η ζωή συνεχίζεται και κάθε μέρα είναι μια ευκαιρία για κάτι νέο. Άρχισα να αναζητώ νέες ευκαιρίες για μένα και τα παιδιά. Μιλήσαμε για το τι θέλαμε να αλλάξουμε στη ζωή μας και προς έκπληξή μου και τα δύο παιδιά ήταν ανοιχτά σε νέες ιδέες. Πρότεινα να μετακομίσω σε άλλη πόλη για να ξεκινήσω τα πάντα από την αρχή και δέχτηκαν με ενθουσιασμό αυτή την ιδέα.Τώρα, όταν σκέφτομαι το μέλλον, νιώθω ότι αυτό δεν είναι το τέλος αλλά η αρχή ενός νέου κεφαλαίου. Είμαι έτοιμος για νέες προκλήσεις και ευκαιρίες. Ναι, δεν θα είναι εύκολο, αλλά νιώθω πιο δυνατός και πιο σίγουρος από ποτέ. Μερικές φορές οι απροσδόκητες στροφές οδηγούν σε νέες ευκαιρίες και είμαι έτοιμος να τις αγκαλιάσω, γνωρίζοντας ότι υπάρχουν πολλές περιπέτειες.
